De eerste week is nu voorbij.

Een week van aanpassing, moeilijke momenten en veel gevloek.

We kwamen aan om middernacht, niet meer gegeten of gedronken sinds 16u in het vliegtuig, twee uren op de trein gezucht. Eindelijk komen we aan. Onze tutors komen ons tegemoet gelopen op het perron. Ze melden mij het leuke nieuws dat ik om 10 voor 8 alweer moest klaarstaan om naar school te gaan. Om het mij makkelijk te maken kwamElin onze tutor mij ophalen. Aangekomen aan de school wachtte ik vol spanning op wat er mijte wachten stond. Wauw twee uren een hoorcollege over gezondheidseducatie in het Zweeds. Dietwee uren leken wel een eeuwigheid.

Tien uur afspraak bij de leerkracht. Daar krijgen we te horen dat we in de namiddag stage moeten lopen. Moet je weten dat we nog steeds niet gegeten en gedronken hadden, buiten dat glaasje water van de kraan. Ze gunden ons de tijd niet eens om naar de winkel te gaan. Maar goed die dag hebben we geen stage meer gelopen omdat we zo aangedrongen hadden. Mits enkele boze blikken zijn we tochkunnen gaan winkelen.

De eerste op stage viel supergoed mee. Hele lieve verpleegkundigen, een afdeling waar ik me geknipt voelde. Interessant vakgebied. huisgekomen om 17U,kennisgemaakt met de kotgenoten en nog wat blijven hangen in de keuken. Maar dan het begon slapenstijd te worden, alleen naar mijn kamer, niemand om iets tegen te zeggen. Moeilijke en pijnlijke moment. Ik voelde me helemaal alleen in een kot, een dorpvol studenten.

Weekend:

Via Sanne haar pc konden we even wireless internetten, ik stuurde wat emails en Sanne en Marijke gingen skypen met hun lieven. Zeeeeeer moeilijke moment

Ik zag Marijke wenen toen ze afscheid nam van Bart, en plots gingende sluizen open en daar zaten we dan, alle drie te janken omdat we ocharme drie maande onze vrienden niet zien.